Görsel-İşitsel-Kinestetik Öğrenme Stilleri Nelerdir?

Vak Visual-Auditory-Kinesthetic Öğrenme Stili

Vak Modeline Göre Görsel Stilin Genel Özellikleri

• Görülen ve gözlene şeyleri kullanmayı gerektirir.
• Her şeyi gözden geçirir her şeyi görmek ister.
• Haritalar, resimler ve diyagramlar öğrenmesinde kolaylık sağlar.
• Genellikle ayrıntılı not tutarlar.
• Bir konuyu bütün olarak anlamak için öğretmenin vücut dilini ve yüz ifadelerini görme ihtiyacı duyar.

Vak modeline Göre İşitsel Stilin Genel Özellikleri

• Sözel olarak yapılan açıklamaları ve sözlü verilen yönergeleri tercih ederler.
• Nadiren not alırlar.
• Verilen ödevleri yapmak yerine onun hakkında konuşmayı tercih ederler.

Vak Modeline Göre Dokunsal-Kinestetik Stilin Genel Özellikleri

• Dokunma,yapma ve hareket etme yoluyla öğrenirler.
• Ellerini kullanarak konuşur ve parmaklarıyla hesaplama yaparlar.
• Plan, proje ve taslak hazırlamada iyidirler.
• Genellikle maceraperesttirler.
• Uzun süre oturmaktan sıkılırlar.
• Herhangi bir konuda çalışırken materyale dokunmak, materyali hareket ettirme ihtiyacı

Hermann’ın Uyarılar Beyin Üstünlük Ölçeği

David Kolb’un Deneyimsel Öğrenme Teorisi ve Öğrenme Stilleri Modeli

-David Kolb tarafından yıllar önce geliştirilen model, 1984’te öğrenme stili modeli olarak yayınlanmıştır.
-Kolb’ un öğrenme teorisi 4 aşamalı öğrenme döngüsüne ve 4 farklı öğrenme stiline (tercihine) dayalıdır.
-Kolb’ un modeli, “4 aşamalı öğrenme döngüsü” ve “4 farklı öğrenme stili” olarak iki düzeyde çalışır. Bunlar:

Birinci Düzey: Aşamalı Öğrenme Döngüsü
1. Somut Deneyim (Concrete Experince – CE)
2. Yansıtıcı Gözlem (Reflective Observation – RO)
3. Soyut Kavramsallaştırma (Absract Conceptualization – AC)
4. Aktif Deneyim (Active Experimentation – AE)
İkinci Düzey: Farklı Öğrenme Stili
1. Değiştiren (Divergen – CE/RO)
2. Özümseyen (Assimilatör – AC/RO)
3. Ayrıştıran (Coverger – AC/AE)
4. Yerleştiren ( Accomadator – CE/AE

Kolb’ a göre insanlar farklı öğrenme stillerine sahiptirler. Öğrenme stilleri çeşitleri faktörlerden etkilenir. Özellikle, deneyimsel öğrenme teorisinde Kolb, insanın gelişmesini üç aşamada tanımlar:
1) Kazanma (Acquisition): Doğumdan ergenliğe kadar temel yeteneklerin ve bilişsel yapıların gelişmesidir.
2) Uzmanlaşma (Specilization): Okullaşma, yetişkinlik ve işle ilgili ilk kişisel deneyimlerden oluşur. Toplumsal-eğitimsel-örgütsel sosyalleşme tarafından şekillendirilen özel olarak uzmanlaşılan öğrenme stilinin gelişmesidir.
3) Bütünleştirme (Integretion ): Daha ileriki iş ve kişisel yaşamda egemen olmayan öğrenme stilinin ifadesinden oluşur.
4) Stil seçimini, her ne etkilerse etkilesin kendi-kendine öğrenme stili aslında bizim yaptığımız seçimler sonucu oluşan ve doğrusal eksen eksen olarak ifade edilen iki değişkenin ürünüdür.
5) Somut deneyim (hissetme )………Soyut kavramsallaştırma (düşünme)
6) Aktif deneyim (yapma)……………Yansıtıcı gözlem(İzleme)

Öğrenme stilimiz “kavrama deneyimi” ve “dönüştürme deneyimi” seçimlerimizin bir ürünü olarak ortaya çıkar:

• “Kavrama Deneyimi”; bir görev veya deneyime nasıl yaklaştığımız yani kullandığımız yöntemle ilgilidir. Bunu yaparken aşağıdakilerden birini kullanırız:

1. İzleme
2. Yapma

• “Dönüştürme Deneyimi”; bir şeyin veya görevin bizim için anlamlı ve yararlı olması için duygusal olarak deneyimi nasıl dönüştüreceğimize karar vermemizle ilgilidir. Bunu yaparken aşağıdakilerden birini kullanırız:

a) Düşünme b) Hissetme

David Kolb, ikinci düzey olarak belirlediği 4 farklı Öğrenme Stilini şu şekilde açıklar:

• Değiştiren (Hissetme ve İzleme): Bu insanlar konulara farklı açılardan bakabilirler. Somut durumlara bakış açıları çok iyidir, yapmaktansa izlemeyi tercih ederler. Yeni fikirler ve düşünceler üretmede çok iyi performans gösterirler.
• Özümseyen (İzleme ve Düşünme): Bu öğrenme stili, açık ve öz bir mantıksal yaklaşım tarzıdır. Düşünceler ve kavramlar insanlardan daha önemlidir. Pratik uygulamalardan ziyade, kesin ve net açıklamalara ihtiyaç duyarlar. Bu insanlar öğrenme durumlarında, ders vermek, analitik modeller ve konularla ilgili açıklama yapmak ve konular üzerinde düşünme eğilimindedirler.

• Ayrıştıran (Yapma ve Düşünme): Bu stildeki insanlar, problemleri rahatlıkla çözerler ve konularla ilgili pratik ve uygulamalı çözümler üretebilirler. Dikkatlidirler, teknik görevleri tercih ederler, insanlarla ve insanlar arasındaki görüşlerle daha az ilgilenirler. Bu stil, uzmanlaşma ve teknik yetenekleri sağlar.
• Yerleştiren (Yapma ve Hissetme): Bu insanlar, pratik ve deneyimsel yaklaşımları kullanmayı tercih ederler. Bu stildeki insanlar, diğer üç öğrenme stiline göre daha fazla risk alma eğilimindedirler. Bir görevi tamamlamak için takımlarda işbirliği yaparak çalışmayı tercih ederler.

Honey ve Mumford’un Öğrenme Stilleri

Peter Honey ve Alan Mumford, Kolb’un “öğrenme döngüsü” modeline dayanarak ve öğrenme stilleri envaterinden yararlanarak kendi modellerini geliştirmişlerdir. Öğrenenlerin yaptıkları tercihlerle göre öğrenme stillerini şu şekilde açıklamışlardır:

• • Bir Deneyime Sahip Olma (Aşama 1) – Eylemci (Stil 1): “Burada ve şu anda” meydana gelen deneyimi araştırmak ve anlamaya çalışmak, başkalarıyla birlikte olmaktan hoşnut olmak, yeni durumlar karşısında meydan okumak ve açık fikirli olmak tipik özelliktir.
  • Deneyimi Gözden Geçirme (Aşama 2) – Yansıtıcı (Stil 2): “Bir kenara çekilmek”, verileri toplayarak bir araya getirmek, uzun uzun düşünmek ve zihinde tartmak, analiz etmek, konuşmadan önce dinlemek ve başkalarını düşünmek ve anlayışlı olmak tipik özelliktir.
  • Deneyimi Sonuçlandırma (Aşama 3) – Kuramcı (Stil 3): Mantıksal açıdan adımlarla konular üzerinde düşünmek, kuramlar içinde yer alan farklı gerçekleri mantıklı bir şekilde özümsemek, nesnel olmak, öznelliği ve saygısızlığı kabul etmemek tipik özellikleridir.
  • Gelecek Aşamaları Planlama (Aşama 4) – Pragmatist (Stil 4): Yeni fikirler, araştırmak ve denemek, pratik olmak, problem çözmek, çabuk kararlar almaktan hoşlanmak, uzun tartışmalardan sıkılmak tipik özellikleridir.

Eylemciler

Bir görevi yerine getirdikleri ve bir faaliyette etkin olarak rol aldıkları zaman en iyi şekilde öğrenirler. Eylemciler en iyi öğrendikleri durumlar:

• Dikkatleri ve ilgileri çekildiği zaman,
• Yeni tecrübeler, problemler ve olanaklar olduğu zaman,
• Öğrenme faaliyetlerini yönlendikleri zaman,
• Heyecanlandıkları zaman,
• Kendi öğrenmelerinde serbest bırakıldıkları zaman,
• Tartışmayı kendileri düzenledikleri zaman

Yansıtıcılar

Bir şeyin nasıl meydana geldiğini öğrendikleri zaman en iyi şekilde öğrenebilirler. Yansıtıcıların en iyi öğrendikleri durumlar:

® Geri planda rol aldıkları zaman,

® Kendilerine düşünmeleri ve düşünmelerini yansıtmaları için süre verildiği zaman,

® Faaliyetleri ve etkinlikleri gözlemlemeye ve düşünmeye yönlendirdikleri durumlarda,

® Öğrenme deneyimleri yapısallaştırdıkları zaman.

Kuramcılar

Geniş bir kesimdeki küçük bir parçanın nasıl oluştuğunu anladıkları zaman en iyi şekilde öğrenirler. Kuramcı öğrenenlerin en iyi öğrendikler durumlar:

• Durum ve görüşleri yöntemlerle araştırmak için zamanları olduğunda,
• Öğrenmeyi bir model içinde kendileri organize ettikleri zaman,
• Derinlemesine inceleme yaptıkları zaman,
• Öğrenme kesin ve açık amaçlarla yapısallaştırıldığı zaman,
• Öğrenme akılcı ve mantıksal görüldüğü zaman,
• Önce düşünüp sonra analiz edip daha sonra genellemeye gidebildikleri zaman.

Pragmatistler

Öğrenmeleri için bir iş üzerinde kendilerine uygulama fırsatı sunulduğunda en iyi şekilde öğrenirler. Pragmatistlerin en iyi öğrendikleri durumlar:

• Pratik yaptıkları ve öğrendiklerini uygulama fırsatı verildiği zaman ,
• Bir model ya da kuramı uygulama fırsatı sunulduğu zaman.

Bazı öğrenciler, bu öğrenme tercihlerinden tek birine eğilim göstermezken, bunlardan bir ya da bir kaçına yönelik güçlü tercihlere sahip olabilirler.

Myers – Brigs Tip Göstergesi

Bu model, öğrencileri Carl Jung’ un psikolojik tipler teorisinden elde edilen ölçekteki tercihlerine göre sınıflandırır (Lawrence, 1993). Buna göre, öğrenciler aşağıda yer alan öğrenen tiplerinden biri olabilir:

1. Dışadönükler
2. Duygusallar
3. Düşünürler
4. Yargılayıcılar

Dışadönükler: Konular üzerinde deneme yaparlar, dış dünyadaki insanlar üzerine odaklanırlar. İçedönükler: Konular üzerinde düşünürler ve iç dünyalarındaki düşünceler üzerine odaklanırlar.

Duygusallar: Pratiktirler, ayrıntı, gerçekler, yöntemler ve işlemler üzerinde odaklanırlar. Sezgiseller: Hayal gücü kuvvetli, yaratıcı, kavram yönelimlidirler.

Düşünürler: Şüphecidirler, mantıksal ve kurallara dayalı olarak karar verme eğilimindedirler. Hissiler: Değerbilirdirler, kişisel ve hümanistik düşüncelere göre karar verirler.

Yargılayıcılar: Bir gündem belirleyip onu takip etme eğilimindedirler. Algılayıcılar: Değişen koşullara kolayca adapte olma eğilimindedirler.

Filder – Silverman’ın Öğrenme Stili Modeli

FİLDER – SİLVERMAN’IN ÖĞRENME STİLİ MODELİ

Filder ve Silverman (1988) ve (Filder, 1996), tarafından geliştirilen model kategorilerine göre, bir öğrencinin öğrenme şekli 4 soruya cevap verme şekline göre tanımlanabilir. Bu sorular:

• Öğrenciler, bilgi çeşitlerini hangi tercihlerle algılar?
• Bilgi tipi hangi duyular yoluyla en etkili şekilde algılanır?
• Öğrenciler, bilgiyi nasıl işlemeyi tercih ederler?
• Öğrencinin karakteristik olarak algılayışı nasıl gelişir?

Bu model, öğrencileri öğrenme tercihleri açısından şu şekilde sınıflandırır:

Duygusal öğrenenler, görsel öğrenenler, aktif öğrenenler, ardışık (dizgisel öğrenenler)

Ardışık (Dizgisel) Öğrenenler

® Doğrusal ve düzenli bir şekilde ve artan küçük basamaklarla öğrenirler.

® Global öğreneler; bütüncüldürler, düzenlidirler ve büyük sıçrayışlarla öğrenirler.

® Ardışık öğrenenler, problemlere çözümler bulmada mantıksal adımlarla ilerleme ve sonuca ulaşma eğilimindedirler.

® Global öğrenenler, karmaşık problemleri çabucak çözebilirler. Resmin tamamını kavradıkları zaman orijinal bir yolla konuları bir araya getirip, bağlantıları kurarlar fakat onu başkalarına açıklama da zorluk çekebilirler.

Dunn ve Dunn’ın Öğrenme Stili Modeli

Dunn ve Dunn’ın öğrenme stili modelinin yapıtaşı , çoğu insanın yeni ve zor bir konuyu öğrenebileceği ve her kişinin zor ve yeni bir konuyu iyice öğrenirken kendine has benzersiz yollara sahip olduğudur.

Dunn ve Dunn’ın Öğrenme Stili Modelinin İlkeleri

• Çoğu birey öğrenebilir.
• Öğretimsel çevreler, kaynaklar ve yaklaşımlar çeşitli öğrenme stil güçlerine karşılık verir.
• Herkesin güçlü olduğu yönler vardır; fakat,bazı insanlar farklı güçlere sahiptir.
• Bireysel öğrenim tercihleri vardır ve bunlar güvenilir bir şekilde ölçülebilir.
• Öğrencilerin ihtiyaçlarına cevap veren çevreler, kaynaklar ve yaklaşımlar kullanıldığında onlar istatistiksel olarak daha yüksek başarı elde ederler ve uygun olmayan davranışlardan ziyade test puanlarına uyumlu tutum ve davranışlar sergilerler.
• Çoğu öğretmen öğretimlerinin bir yapıtaşı olarak öğrenme stillerini kullanmayı öğrenebilir.
• Pek çok öğrenci yeni ve zor bir akademik konuya yoğunlaştıkları zaman sahip oldukları öğrenme stili güçlerinden faydalanarak konuyu öğrenebilirler

Dunn ve Dunn’ın Öğrenme Stili Öğeleri

Çevresel uyarıcıların tercihleriyle ilişkilidir.

Ses

Işık

Sıcaklık