Ölen insanların gömülmesi amacıyla yapılan sandık şekilinde oyulmuş taşlardan oluşan mezarlara lahit denir. Mermer lahit ise taşın cinsinin mermer olması nedeniyle kullanılan bir kavramdır.
Antik Çağ’da insanların ölülerini muhafaza etmek için yaptıkları ve genellikle taştan oyulmuş lahitler, yeryüzünde sergilenmektedir. Lahitlerin sandık şeklinde olmasının nedeni ise ölünün daha kolay yerleştirilmesi ve yeryüzünden anıt şeklinde görülebilir olmasıdır. Günümüzde de bazı devlet büyüklerinin mezarları için mermer lahitler yapılmaktadır.
Mermer lahitler yanında civardaki sert taşlar da lahit yapmak için kullanılmaktadır. Taşl yontma işinin yaygın olduğu eski dönemlerde ve özellikle de Antik Mısır’da mumyaların konulduğu lahitler üzerinde ölünün kabartma heykeli bulunurdu. Antik Yunan’da ise lahitler çoğunlukla döneme özgü tapınaklara benzer biçimlerde tasarlanırdı. Üzerlerinde tapınaklarda görülebilecek türlerden çeşitli süslemeler, alçak veya yüksek kabartma şeklinde oyularak yapılırdı.
Lahitlere ölü ile birlikte, ölümden sonraki hayatta kullanacağı çeşitli eşyalar ve değerli metallerden yapılmış objeler de konurdu. Lahitler, Antik Çağ ve günümüzde bu nedenle sık sık mezar soyguncularının saldırılarına uğramış, tahrip edilmişlerdir. Günümüze kadar özgün halinde korunmuş antik lahit örnekleri çok az sayıdadır.
Lahitler, heykeltıraşlar tarafından, elle yontulan ve yapılan süslemelere sahip oldukları için sadece zengin insanların ölüleri için kullanılırdı.Ülkemizde de değişik dönemlere ait lahitler, müzelerimizde bulunmaktadır. İstanbul Arkeoloji Müzesi’nde bulunan İskender Lahdi ve Ağlayan Kadınlar Lahdi, dünyanın en ünlü lahitleri arasında gösterilmektedir.
