Einstein, zamanın mutlak yani sabit olmadığını aksine göreceli olduğunu yani değişebileceğini ortaya koymuştur. O’na göre zaman;
* cismin hızına
* kütle ve çekim kuvvetinin büyüklüğüne göre hızlı ya da yavaş geçmektedir.
Zamanın Hıza Göre Değişmesi: Einstein’a göre zaman, hızla bağıntılı bir olgudur. Hızla ilgili bağıntının temelini ise, ışık hızı oluşturur. Işık hızının sınırı vardır. Işık, saniyede 300.000 km’den daha hızlı hareket edemez. Yani zamanın maksimum hızı, ışık hızına eşittir. Işık hızı geçilemez. Bunun nedeni; ışığın fiziksel nitelikleri ile ilgili olan ışık fotonları (dalgalar ve parçacıklar halinde yayılan ışık enerjisinin) için hız sınırının, ışık hızı olmasıdır. Işık hızına yaklaştıkça atomik hareketliliğin azalmasına bağlı olarak cisim açısından zaman yavaşlar. Işık hızına ulaşıldığı andan itibaren ışık enerjisinin kütlesi yani madde yok olmaktadır. Eğer kütle yani madde yoksa ışık hızı geçilmiştir ve zaman sonsuzdur / sınırsızdır / durmuştur.
SONUÇ: Zamanı yavaşlatan, kütle yani maddenin varlığıdır.
Zamanın Kütle ve Çekim Kuvveti Büyüklüğüne Göre Değişmesi: Einstein’a göre, kütleye bağlı olarak çekim kuvvetinin artması zaman üzerinde etkilidir. Kütle çekim kuvveti büyük cisimlere yaklaştıkça, çekim kuvvetini nedeni ile küçük cisim için zaman yavaşlamaktadır. Örneğin, güneş yüzeyine çok yakın bulunan bir astronotun saati dünyadaki saatlere göre daha yavaş işler. Çünkü güneş, dünyaya göre daha büyük kütlelidir ve çekim kuvveti daha fazladır.
Sonuç olarak enerji; zaman ve maddenin olmadığı bir anda patlamış ve hızla yayılmıştır. Görülüyor ki, enerji-zaman ve kütle arasında bir ilişki vardır. O da Einstein’a göre şudur;
E = M . C²
E = Enerji (joule)
M = Kütle (kilogram)
C = Işık hızı (299,792,458 m/s)
