Toprak; katı, sıvı ve hava olmak üzere üç ayrı fazdan meydana gelir. Toprağın katı kısmını; 0.02 mmden küçük olan kil, 0.02-0.2 mm arasında değişen mil (toz) ile 0.2-2 mm arasında bulunan kum boyutundaki malzemeler oluşturur. 2 mm’den büyük parçalar ise toprağın iskelet kısmını meydana getirir. Toprakta bulunan bu kat, parçacıkların yüzde oranları, toprağın bünyesini (tekstürü) ifade eder. Bünye, toprağın işlenme yönünden ağır veya kolay olup olmama durumunu da ortaya çıkarır.
Toprağın bünyesi veya tekstürü, topraktaki taş veya çakıl boyutundaki malzeme çıkarıldıktan sonra, geri kalan kil, mil ve kumun yüzde oranlarına göre tayin edilir. Bu, Uluslararası Toprak Sınıflandırma Üçgeni’ne göre yapılır.
Örneğin toprakta % 15 kil, % 65 kum ve % 20 mil var ise toprağın bünyesi kumlu balçık (tın)’tır. Toprakların belli başlı bünye sınıfları ise kil, kumlu kil, killi balçık, milli balçık, balçık, mil ve kumdur.
Pratikte ise toprakta kum fazla ise buna kumlu veya hafif bünyeli topraklar, kil miktarı fazla ise killi veya ağır bünyeli topraklar denir. Toprakta kum gibi kaba malzemenin artması toprağın işlenmesini kolaylaştırır, ancak toprağın su tutma kapasitesini düşürür. Buna karşılık, toprakta kil miktarı arttıkça toprağın işlenmesi zorlaşır ve dolayısıyla toprak ağırlaşır. Toprağın havalanma, su tutma ve işlenme özellikleri dikkate alındığında kum, mil ve kil oranlarının aşağı yukarı aynı miktarda olduğu balçık ya da tınlı topraklar en uygun toprak bünyesini oluşturur.
