Maraş’ta doğan ve İstanbul’da ölen (1809) Sümbülzade Vehbi, İran’da elçilik ve çeşitli kentlerde kadılık görevlerinde bulunmuştur. Onun eğitim tarihimizde bir yer tutması, Tuhfe-i Vehbi, Nuhbe-i Vehbi ve Lûtfiyye-i Vehbi adlarındaki kitapları nedeniyledir. Bu kitaplardan ilk ikisi Cumhuriyet yıllarına kadar okullarda Farsça ve Arapça öğretimi kitapları olarak okutulmuştur.
Üçüncüsü ise bir ahlâk ve davranış kitabı olarak yine etkili olmuştur. Bu kitaplar, ezberlenmesi kolay olsun diye nazım biçiminde yazılmıştır. Şair bunları “gülistan”a (gül bahçesi) benzetir ve “bülbül” gibi okunup ezberlenmesini salık verir.
