Senfoni orkestra için bestelenmiş müziktir. Son 200 yıldır önemli değişiklikler geçirmiş ve gelişmiştir. Bestecisinin duygu ve düşüncelerini yansıtmış, bu da anlatım zenginliğini oluşturmuştur. Yunanca’da “bir arada uyumlu sesler çıkarmak” anlamına gelen symphonia sözcüğünden türetilmiş; Türkçeye, Fransızca symphonie sözcüğünden geçmiştir. Senfoni, ilk olarak İtalya’ da teleffuz edilmiştir.
17. yüzyıl başlarında kantat, oratoryo ve operalarda orkestra tarafından çalınan giriş parçasının adı oldu. 18. yüzyılın başlarında Antonio Vivaldi konçertolanyla senfoninin ilk örneklerini verdi.
Haydn, Mozart ve Beethoven senfoniyi dört bölümlük klasik biçimine kavuşturdular. Giriş bölümü genellikle basit temalar ve az sayıda nota içerir, temaların ayrıntılı biçimde işlendiği ağır tempoludu gelişme bölümü izler, üçüncü bölüm menuet(orta tempolu) biçimindedir. Son bölüm, hızlı temposuyla daha çok Rondo’ya yakındır.
Haydn, senfoninin babası olarak kabul edilir. Eserleri arasında, Londra, Oxford, Saat, Süpriz ve Veda en ünlüleridir. Mozart’ın Mi Bemol Majör, Sol Minör ve Jupiter adıyla da bilinen Do Majör senfonileri öne çıkanlardır.
Haydn ve Mozart, senfonide en iyi kurgu yapan bestecilerdir. Beethoven klasik senfoni anlayışına bağlı kalarak coşkuyu kazandırdı.
Eroica Senfonisi, Pastoral Senfoni, Dokuzuncu Senfoni en çok beğenilenlerdir.
Fransız besteci Hector Berlioz, Fantastik Senfoni adlı yapıtında kendi yaşamından bir kesiti müzikle anlatarak yeni bir senfoni üslubu yarattı. Felix Mendelssohn, Robert Schumann ve Johannes Brahms’ın senfoniye katkıları olmuştur.
Yirminci yüzyılın önde gelen bestecilerinden Gustav Mahler, solo ya da koro halinde insan sesine yer vermiştir. Tschaikovsky, Rusya’ın önde gelen bestecilerinden oldu. ABD’de senfonileriyle tanınan en önemli besteciler Roy Harris, Elliot Carter ve Aaron Copland’dır.
