Bu yazımızda Ruanda’da gerçekeleşen ve 100 günde 800 bin kişinin ölümüne neden olan katliamı yakından inceleyeceğiz…
1890 yılında gerçekleştirilen Brüksel Konferansı’nda Almanya’nın payına Ruanda düşmüştü. Almanlar, Ruanda’nın fakir bir ülke olması ve yetersiz doğal kaynaklara sahip olmasından ötürü bu paylaştırmadan memnun değildi. Nitekim devam eden süreçte Ruanda, Belçika’nın kontrolüne bıraktı.
Belçika, Ruanda’yı elinde tutmanın garantisini Afrika’da uygulanan yöneten-yönetici ayrımı prensibini uygulamakta görmüştür. Ülkede %9’luk kısmı oluşturan Tutsiler’e, %90’lık Hutular karşısında ayrıcalık tanınmıştır. Hutular aşağınlanmış,Tutsiler’in Nuh’un soyundan geldikleri için daha iyi görüneme sahip oldukları söylenmiştir. Hutular üniversite ve okullardan uzak tutulmuştur. Ayrımcılık kabile kartları çıkartılarak resmileştirilmiştir.
II. Dünya Savaşı’nın ardından ortaya çıkan bağımsızlık akımlarından da etkilenen Hutular, Tutsiler’e karşı güçlenmiştir. Belçika güçlenen Hutular’ın yanına geçmiştir. Hutular iktidarı elde ederek, Tutsiler’e bedel ödetmeye başlamıştır.
1994 yılında Hutu olan devlet başkanının uçağı düşürülünce ülke topraklarında görülmemiş bir vahşet yaşanmıştır. Aşırı milliyetçi Hutular tarafından kurulan İnterahamwe adlı örgüt, ılımlı Hutular ve Tutsiler’i katletmeye başlamıştır. Fransa’nın gerçekleştirdiği yardımla olaylar daha şiddetli bir hal almıştır. 100 gün içinde 800 bin kişi yaşamını kaybetmiştir.
Ruanda’da yaşanan soykırım karşısında BM ve Batı dünyası sessiz kalmıştır.
