La Nina /Normal Koşullar/Walker Dolaşımı: Ekvator boyunca doğudan batıya doğru esen alize rüzgarları, Batı Pasifik Okyanusu’nda, Endonezya ve ile Avusturalya arasında sıcaklığı 28 °C’yi bulan sıcak okyanus yüzey suyunun yüzeyden süpürülmesine sebep olur. Buna karşın, Güney Amerika’da Peru ve Ekvador’un açıklarında Doğu Pasifik’teki okyanus suyu sıcaklığı yüzeydeki sıcak suyun süpürülmesi sebebiyle altta gelen soğuk sudan dolayı birkaç derece düşüktür. Genel olarak okyanus suyu sıcaklığı batıda (Avusturalya-Endonezya dolaylarında ) yüksek, doğuda Güney Amerika’nın batı açıklarında ise düşüktür. Güneyli Salınım İndisi’nin kuvvetli pozitif değerler gösterdiği yıllar La Nina evresi veya Normal koşullar olarak tanımlanmaktadır. Bu dönemlerde;
- Endonezya ve Avusturalya’nın doğusunda basınç değerleri ortalamanın altında, Pasifik’in doğusunda ise daha yüksektir.
- Basınç değerlerinin bu dağılımı Pasifik’in doğusu ve ortasında alize rüzgarlarının daha da güçlenmesine yol açar.
- Ekvatoral Pasifik’in doğusunda güçlenen alize rüzgârları, sıcak yüzey sularını okyanusun batısına doğru sürükler. Bu durum Pasifik’in batısında yer alan Endonezya, Malezya ve Avustralya’nın kuzeyinde kış ve bahar mevsimlerinde yağışın daha da artmasına yol açar.
- Pasifik’in doğusunda ise alizelerin yüzeyde sürüklediği suların yerini alan dipten gelen soğuk sular, üstündeki hava tabakasının soğumasına, basıncın daha da yükselmesine neden olur. Bu koşullar Pasifik’in orta ve doğusunda yağış olasılığını ortadan kaldırır.
- La Nina evresi, El Nino evresinde olduğu gibi orta enlemlerde Rossby dalgalarının yerini ve amplütüdünü etkiler. Bu nedenle Kuzey Amerika’dan Asya’ya uzanan geniş bir alanda iklim anomalileri gözlenir. Alaska Körfezi çevresinde orta enlem depresyonlarının geçiş frekansı azalır. Bu durum Alaska ve Kanada’nın batısında kış mevsiminde sıcaklıkların azalmasına ve daha sık soğuk hava baskınlarına yol açar.
1877 yılından beri tutulan kayıtlar, 14-22 ay etkili olan El Nino ve La Nina olaylarının 3 veya 7 yılda bir tekrarlandığını ve bu evrelerin süresi ile şiddetinin hayli değişken olduğunu göstermektedir. Ekvatoral Pasifik’te bulunan Galapagos adalarından alınan mercan örnekleri, son dört yüzyıldır ENSO evrelerinin süre ve şiddetinin değiştiğine ilişkin kanıtlar sunmaktadır (Urban vd., 2000). Örnekler 1700 yılına kadar ENSO evrelerinin 6 ile 4.6 yılda bir değiştiğini, 1850 yılından sonra bu sürenin 3.4 yıla düştüğünü göstermektedir.
El Nino ve La Nino Arasındaki Fark Nedir?
Son yıllarda bilgisayar modelleri ile El Nino Güneyli Salınım’ın nasıl oluştuğu ve sona erdiği İncelenmektedir. Elde edilen veriler, tropikal okyanuslarda biriken enerjinin anahtar rolü üstlendiğini göstermektedir. Bulutluluk ve yağış miktarının azaldığı La Nina evresinde okyanus güneş enerjisi ile ısınıp, bu enerjiyi depo etmektedir. El Nino evresinde ise okyanuslarda depolanan bu enerji okyanus akıntıları ve okyanuslarda meydana gelen buharlaşma ile ekvatoral kuşaktan yüksek enlemlere taşınmaktadır. Kuvvetli bir El Nino evresini izleyen aylarda küresel ortalama sıcaklıklarda gözlenen 0.2- 0.3°C artış, okyanuslardan atmosfere ısı taşınımının kanıtı olarak değerlendirilmektedir. Bilgisayar modelleri, okyanuslarda enerjinin birikim ve atmosfere geri verilme süresine göre El Nino- La Nina evrelerinin başlayıp, sona erdiğini göstermektedir.
