Van Allen Kuşakları, güneşten gelen fazla miktardaki radyasyonun tutularak güneş ışınlarının yere gerekli ölçüde gitmesinde önemli rol oynamaktadır. Söz konusu kuşaklar tarafından tutulan güneş ışınları, dalgalar şeklinde hareket eder. Hareket halindeki bu güneş ışınları, kutup bölgelerinde iyonosferdeki yüksek enerjili nitrojen ve oksijen atomları ile etkileşime girer. Böylece enerji ve ışınım yaymaya başlar. Geceleri gökyüzünde görünen bu renkli ışıklara kutup ışıkları (auros) adı verilir. Kutup ışıklarının Kuzey Kutbunda görüneni kuzey ışıkları (aurora borealis), Güney Kutbunda görüneni ise güney ışıkları (aurora australis)’dır. Kutup ışıkları, insanoğlunu her zaman büyülemiş ve insanlar bu olağanüstü doğa olayını görmek için binlerce kilometre yol kat etmeyi göze almışlardır. Kutup ışıkları gökyüzünde en iyi şekilde manyetik eksenin 20° – 25° uzağındaki bir bölge içerisinde(Norveç, Finlandiya, İzlanda) ve yeryüzünden 100 – 150 km yüksekliğinde görülebilmektedir. Kutup ışıklarının rahatça seyir edilebildiği bu çemberimsi bölgelere auroral oval adı verilir. Kutup ışıklarının renkleri, aurora’nın hangi atomla ne kadar uzaklıkta çarpıştığına bağlıdır.
Genellikle; * 0-240 km arasında oksijen atomları ile karşılaştığında yeşil,
* 240 km’den uzakta oksijen atomları ile karşılaştığında kırmızı,
* 0-95 km uzaklıkta nitrojen atomları ile karşılaştığında mavi ve
* 95 km’den uzakta nitrojen atomları ile karşılaştığında ise mor ya da eflatun renkte olabilmektedirler.
Yeryüzünden itibaren yükseklik arttıkça renklerin canlılığı da azalmaktadır. Kutup ışıklarının görünümü perde, yay veya ışınımlar biçimindedir. Kutup ışıkları sadece yerde değil başka manyetik alana sahip Merkür, Jüpiter, Satürn ve Uranüs’te de görülmektedir.
