Taş Devri insanları iplik bükmeyi ve kumaş dokumayı bilmiyorlardı. Bununla birlikte kış aylarında kendilerini soğutan korumak için çeşitli yöntemler kullanıyorlardı. Bunun en bilinen yöntemi ise hayvan postları olmuştur. Taş Devri insanları hayvan postlarına bürünmek suretiyle soğuktan korunuyorlardı.
Deri parçalarını birbirine birleştirmek üzere açılan deliklerden hayvan sinirleri , sicim gibi ince deriler ya da sazlar geçirirlerdi. Delik delmek için sivri çubuk kullanıyorlardı. daha sonraları bu çubukların yerini boynuz, fildişi veya kemikten yapılan ve tığ şeklinde olan basit aletler almıştır. Taş Devri insanlarının doğanın zorluklarına karşı verdiği yaşama mücadelesi, bir zincirin halkaları gibi birbirini takip eden icatlara vesile olmuştur. İnsanlar, ihtiyaçları karşılarken kullandıkları aletleri devamlı geliştirmiştir.
Delik delmek için sivri cisimler yapan insanlar, bir süre sonra hem delik açan hem de aynı anda ipin bu deliklerden geçmesini sağlayan bir alet fikrini düşündüler. O zamanın imkanlarıyla ince bir çubuğa delik açmak tabi ki kolay değildi. Ancak insan zekası yine devreye girdi ve çözümü yine doğada buldu. Keskin uçlu bir çakmak taşı bu işe yetti. Böylece ilk dikiş iğnesi bulunmuş oldu. Bu en ilkel dikiş iğnesi, delik açmak için kullanılmakta olan sivri cismin ucuna bir delik açmak suretiyle oluştu. Bu delikten geçirilen ve şimdiki ip yerine kullanılan sazları geçiren insanlar iki işi aynı anda yapan bir tığı geliştirmiş oldular.
