Bundan yıllar önce yaşanmış hüzünlü bir olayın öyküsüdür bu efsane…
Mekân, Amanos Dağı...
O zamanlar bu dağın etekleri yemyeşil ormanlarla kaplıdır.
Bölgede yaşayan aşiretler için yayla yeridir buralar.
Bölge sakinleri her sene yaz aylarında gelip konaklamakta, sürülerini otlatmaktadırlar.
Gülbahar isimli kızın aşireti de bu dağın eteklerinde yaşamaktadır.
Güzelliği dillere destan bir kızdır Gülbahar.
Bir başka aşiret de bu yörede temelli kalmak niyetindedir.
Aşiret beyi, Osman isimli oğlunu uygun bir yer aramaya gönderir.
Osman yollara düşer.
Dağlar, tepeler aşar.
Gece gündüz demeden her yanı dolaşır, sonunda Gülbahar’ın aşiretinin yaşadığı yere gelir
Olacak bu ya, geçerken kızı görür.
Bir ağacın altında oturmuş, yün eğirmektedir Gülbahar.
Osman’ın kalbine bir ateş düşer.
Gülbahar da Osman’ı görmüştür.
Onun kalbine de düşmüştür aynı ateş.
İlk bakışta aşk bu olsa gerek.
Bir zaman sonra, birbirlerini daha bir tanıdıklarında, başlarında kara bulutların dolaştığını anlarlar.
Çünkü o bölgede hiç kimse Osman’m aşiretine iyi gözle bakmamaktadır.
Kız alıp vermek ne mümkün!
Osman, bunu bilir bilmesine ya yine de ümidini kaybetmez.
Nice diller döküp ısrar ederek aşiret büyüklerini kız istemeye gönderir.
Büyükler yola düşerler.
Gülbahar’ın babasının kapısmı çalarlar.
Cevap olumsuzdur.
Aşılmaz duvar gibidir kızın babası. Nice diller dökerler ama bir yararı olmaz.
Hemen pes etmezler, bin dereden su getirir, ısrar üstüne ısrar ederler.
Kızın babası, bunların ellerinden kurtulamayacağını bayınca bir bahane düşünür.
”Tamam! Fakat bir şartım var” der.
”Şartın varsa kabulümüz” derler.
Osman, şu dağın bir yerinden bir geçit açarsa kızı veririm.”
Bunu duyunca aşiret büyüklerinin başından kaynar sular dökülür. Çünkü imkânsız bir şeydir bu istenen.
Osman haberi alınca bir an sarsılır ama pes etmez Hemen kendini toparlar.
”Tamam! O geçidi açacağım!” der.
O günden sonra günlerce, aylarca dağın çevresinde dolaşıp durur.
Sonunda bugün “Yarıkkaya” olarak anılan yere gelir Burasının bir geçit olabileceğini düşünür.
Koca bir kaya parçası vardır önünde. Onu yerinden oynatıp yuvarlamayı başarabilirse geçidi açabilecektir
Osman uzun uzun düşünür.
Sonra etrafını kazmaya karar vererek işe koyulur.
Günlerce uğraşır. Taşı yerinden oynatıp aşağıya yuvarlamaya çalışır.
Bir sabah yine uğraşırken bir gürültü duyar. Dağın o tarafında toprak kayması başlamıştır. Zaten o bölgede toprak yumuşaktır ve bu sık sık olmaktadır. Bu defa toprakla birlikte yuvarlanan kayalar âşık genci ezer geçer Osman oracıkta can verir.
Onun ölüm haberini alan Gülbahar, çılgına döner.
Yarıkkaya’nın en yüksek yerine çıkar.
“Aman Osmaaaan! Aman Osmaaaan!” diye feryat eder.
Bu acıya dayanamaz ve sonunda kendini yamaçtan aşağı atar.
İşte dağın adı olan “Amanos”, Gülbahar’ın bu “Aman Osman!” feryadından gelmektedir.
Zaten
o günden sonra Yarıkkaya rüzgârı da, “Aman Os… Aman Os…” diye ses çıkararak
esmeye başlamıştır.
